1. ZWIERZĘTA NOCNE
Biorąc pod opiekę chomika, należy mieć na uwadze, że czas jego aktywności przypada na godziny nocne (od wieczora aż do wczesnego ranka). Poza tym okresem głównie śpi, choć zdarzają się chwile w ciągu dnia, kiedy wstaje - najczęściej z powodu potrzeb fizjologicznych. Nie należy mu w tym przeszkadzać ani go budzić. Wyjątkiem jest wizyta u weterynarza.
2. TRZYMANE POJEDYNCZO
Bardzo ważne jest, aby na jedną klatkę przypadał jeden chomik. Dopuszczanie do kontaktu osobników tej samej płci to bezpośrednie narażanie chomika na utratę zdrowia lub życia (!), za to trzymanie parki prowadzi do bezsensownego rozrodu.
3. BARDZO RUCHLIWE
Podyktowana instynktem potrzeba biegania jest bardzo silna, dlatego chomiki pomimo małych rozmiarów ciała potrzebują dużo przestrzeni oraz odpowiedniego kołowrotka. Niespełnienie tej potrzeby prowadzi do silnego stresu oraz agresji lub apatii.
4. NAZIEMNE I PODZIEMNE
Chomiki kiepsko się wspinają. W naturze przemierzają płaski teren stepów oraz drążą głębokie i rozległe tunele. Nie mają dobrego wyczucia wysokości między innymi z powodu braku czepnego ogona (obecnego na przykład u myszek) i kiepskiego wzroku, dlatego łatwo mogą ulec urazom.
5. MAJĄ GATUNKI (NIE RASY)
Udomowione gatunki chomików występujące w Polsce to: chomik syryjski oraz chomiki karłowate: dżungarski, Roborowskiego i Campbella (rzadko spotykany). Czasem wspomina się o chomiku chińskim. Nie istnieje za to chomik panda - to chwyt marketingowy. Niepoprawne są również formy: dżungalski, dżungaryjski, dżunglarski, rozborowskiego i inne tego typu.
6. NIE SĄ ZABAWKAMI
Często można spotkać się z opinią, jakoby chomik był idealnym zwierzątkiem dla dziecka. Małym, ładnym, o miękkim futerku. Należy jednak wziąć pod uwagę przede wszystkim to, że dziecko nie jest w stanie zapewnić zwierzątku odpowiednich warunków. Kto zawiezie do weterynarza? Kto znajdzie odpowiednią klatkę? Kto za to wszystko zapłaci? Co więcej, dzieci często nie mają wyczucia. Delikatny w mniemaniu dziecka uścisk może skończyć się uduszeniem, za to zapominalstwo (również typowe dla dzieci) o zmianie wody czy podaniu pokarmu może skutkować czymś równie tragicznym. Podobnie ma się sprawa z "fantastycznymi" pomysłami pt. "co się stanie, jeśli...?". Kontakt dziecka z gryzoniem powinien być kontrolowany przez rodzica.